Me quedo...

Me quedo con todos los momentos vividos y compartidos.
Me quedo con la cena improvisada de sopa y pan con tomate...
Me quedo con nuestra charla mientras mirábamos la serie que a mi tanto me gusta y tú, desconocías...
Me quedo con el brindis que hicimos con la infusión después de cenar.
Me quedo con que aquella noche, las niñas la pasaron con vosotros, desayunasteis y comisteis juntos.
Me quedo con aquellos dos besos sonoros, el buenas noche, el te quiero y el hasta mañana.
Me quedo con que no sufriste.
Me quedo con el saber que se cumplió tu deseo de irte primero, ya que no sabías que harías si se fuera primero el papa.
Me quedo con el hecho de poder estar a tu lado, acariciándote hasta el último latir de tu corazón.
Me quedo con todo esto por qué no quiero quedarme con la angustia, los nervios y el miedo de esos días.
Como tampoco quiero quedarme con la pena y el dolor que me acompaña desde aquel ocho de marzo.
Ni tampoco quiero quedarme con el gran vacío y desasosiego que siento al no poder verte, abrazarte, enojarte entre risas, charlar, ponerte guapa, caminar, comer y las mil cosas que juntas hacíamos.
Por qué cuando todo lo primera se esconde y deja paso a lo segundo, un nudo se hace en mi garganta y solo me quedaría en la cama llorando.
MCMLII💫

Comentarios

Anónimo ha dicho que…
❤️
Ana ha dicho que…
♥️
Anónimo ha dicho que…
Sense mes que afegir... Ens quedem.amb totes aquestes coses..💔💔
espai de contes ha dicho que…
Aquest és el camí per anar superant el dol.
Un text preciós Cristina. Una forta abraçada bonica.

Entradas populares de este blog

carta a mamà

Llamada de mamá.

Nadal/ Navidad.